Hoe kan de Cao Sportverenigingen bijdragen aan een evenwichtige financiële huishouding bij voetbalclubs? Jurist Peter van Aart schreef een column naar aanleiding van de publicatie van Stichting Waarborgfonds Sport over betalingsproblemen bij 1 op de 5 top amateurclubs.
“Loon naar werk”, zei mijn oma vroeger als ze mij een kwartje in de hand stopte omdat ik haar geholpen had bij het opruimen van het tuinschuurtje. De solide basis voor een toekomstige Quote 500 notering had mijn oma niet gelegd met deze financieel blijk van waardering, maar het besef dat ik met werken mijn kinderhand gevuld kon krijgen zat er al jong in.
Wie tegenwoordig in de top van de amateursport één keer in de week zijn of haar doel probeert schoon te houden kan volgens de Stichting Waarborgfonds Sport (SWS) ook al snel op een beloning rekenen. Deze in 1980 door het toenmalige Ministere van VWS, NOC*NSF en De Lotto opgerichte geldschieter voor sportorganisaties die een eigen accommodatie willen verkrijgen of hun bezit willen verfraaien, publiceerde op 11 juli jl. dat één op de vijf voetbalverenigingen op hoog niveau betalingsproblemen kent. Het verlangen naar de top zou de succesverslaafde bestuurder aanzetten tot het aangaan van verplichtingen met trainers en spelers, die de financiële huishouding van de vereniging ontwrichten.
SWS-directeur Dick Zegers ziet een bredere rol voor de KNVB weggelegd bij het creëren van een eerlijk competitieverloop. In goed Nederlands noem ik dat een level playing field. De vraag is echter of de KNVB, of een willekeurige andere sportbond met een topcompetitie bij de amateurs, zich deze rol wel moet laten opdringen, daar het betalen van salarissen of het verstrekken van vergoedingen onderdeel uitmaakt van de autonome bedrijfsvoering van een vereniging. Hoewel de bond als koepel belang heeft bij een eerlijk competitieverloop is het aan de ‘werkgevers’ zelf om de balans in de sector te bewaken. De Cao Sportverenigingen is daar het ultieme middel voor!
De Cao Sportverenigingen kent al vanaf de eerste editie in 2003 een evenwichtig opgebouwd loon- functiegebouw. Alle gangbare technische functies worden in het systeem beschreven en gewaardeerd. De bandbreedte binnen een salarisschaal biedt voldoende ruimte voor maatwerk op basis van kennis en ervaring. Hoe meer topamateurverenigingen de cao hanteren, hoe meer evenwicht en transparantie er ontstaat in de gangbare beloningen binnen topcompetities. Het reguleren van contracten met technisch kader draagt niet alleen bij aan het creëren van het gewenste level playing field, maar maakt de sector ook minder toegankelijk voor obscure suikeroompjes. En daar moet iedereen toch blij van worden…
Op de website van Netwerk in de Sport is uiteraard meer informatie te vinden over de Cao Sportverenigingen.
Deze column is geschreven door Peter van der Aart. Hij is sinds 1997 als jurist werkzaam voor Team Sportservice en Sportkader Nederland, mede-oprichter van Netwerk in de Sport. Hij en is tot op de dag van vandaag actief betrokken bij het verenigingsleven. Hij geeft op prikkelende wijze zijn kijk op de sector.